14 lipca 2023 roku w wieku 109 lat odszedł na wieczną wartę pułkownik Kazimierz Klimczak pseudonim „Szron”.
W 1936 roku rozpoczął swoją przygodę z Brodnicą. Po ukończeniu trzyletniej Szkoły Podoficerskiej Piechoty dla Młodocianych nr 1 w Koninie został skierowany do Szkoły Podoficerskiej Instruktorów w 67 Pułku Piechoty w Brodnicy.
Kazimierz Klimczak urodził się 15 lutego 1914 roku w miejscowości Ciepłowo koło Sompolna w powiecie konińskim. Pochodził z wielodzietnej rodziny, miał sześcioro braci i pięć sióstr. Od najmłodszych lat marzył by zostać żołnierzem. Po ukończeniu szkoły podoficerskiej w Brodnicy spełniło się jego marzenie. W stopniu plutonowego został skierowany do drugiego batalionu 67 Pułku Piechoty. Po ogłoszeniu mobilizacji w sierpniu 1939 roku plutonowy Kazimierz Klimczak wyruszył na wojnę. W pierwszym dniu wojny 67 Pułk z Brodnicy zajął pozycję obronną w ramach Grupy Operacyjnej „Wschód” dowodzonej przez gen. Mikołaja Bołtucia w okolicach Mełna i Radomina. 2 września batalion, w którym służył plutonowy Kazimierz Klimczak pod dowództwem majora Mariana Tyborowskiego zajął rejon obronny na linii Okonin-Mełno. W czasie zaciętych walk jego 2 batalion walcząc na bagnety, wyparł oddziały niemieckie z dworku Mełno. Sukces jednak nie trwał długo. W nocy z 2 na 3 września niemiecka 228 Dywizja Piechoty wyparła brodnickich żołnierzy z Mełna. Pułk pod naporem niemieckich wojsk przegrupował się w rejon Kutno-Żychlin.
Był to najtrudniejszy okres dla brodnickich żołnierzy. Walki w okolicach Kutna, a następnie bitwa nad Bzurą spowodowały utratę życia wielu żołnierzy oraz dużą ilość rannych żołnierzy. Wśród rannych był plutonowy Kazimierz Klimczak, który otrzymał postrzał w prawe przedramię. Tak komentował to wydarzenie: „ Ręka zaraz zawisła a krew lała się, że aż mi w uszach szumiało. Wtedy straciłem przytomność i upadłem na ziemię. Ocucił mnie jakiś Niemiec mówiący po polsku będący ze Śląska”. Niemiecki żołnierz założył rannemu Kazimierzowi Klimczakowi opaskę uciskową tamując w ten sposób krwotok. Żołnierze polscy przewieźli rannego do Szpitala Ujazdowskiego w Warszawie.
Po około półtorarocznym leczeniu będąc inwalidą wojennym nawiązał kontakt ze Związkiem Walki Zbrojnej. Został przyjęty do IV Obwodu „Grzymały” (Ochota) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej – 3 Rejon – pluton 415 przyjmując pseudonim „Szron”. W okresie okupacji pracował w Monopolu Tytoniowym w Warszawie. Od 6 sierpnia 1944 roku w stopniu sierżanta Kazimierz Klimczak walczył w powstaniu warszawskim. Przeszedł powstańczy szlak bojowy z Ochoty na Wolę i zakończył go na ulicy Działdowskiej. Po upadku powstańczego zrywu dostał się do niewoli niemieckiej, skąd zbiegł podczas transportu.
W lutym 1945 roku powrócił do Warszawy i pomimo inwalidztwa został skierowany do służby w pułku samochodowym jako dowódca plutonu samochodowego. Uczestniczył w zaopatrzeniu jednostek walczących na froncie. Po wyzwoleniu służył w Wojsku Polskim do 1946 roku. Za odwagę i poświęcenie dla ojczyzny otrzymał następujące odznaczenia: Krzyż Kawalerski i Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny i Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”, Warszawski Krzyż Powstańczy, Medal „Pro Patria”, Medal Pamiątkowy z okazji 70 rocznicy Powstania Warszawskiego, Medal „Pro Bono Polonia”. W maju 2017 roku Minister Obrony Narodowej awansował brodnickiego kombatanta do stopnia Pułkownika Wojska Polskiego.
Był wzorem patrioty i żołnierza dla kolejnych pokoleń Polaków.
Cześć jego pamięci.
Marian Chwiałkowski
Napisz komentarz
Komentarze